Dolaylı vergileri azaltıp doğrudan vergileri artırmaya odaklanalım Tatil beldeleri, oteller, kafeler, restoranlar ve alışveriş merkezlerinin doluluğuna bakarak “bu ülkede ekonomik problem yok” diyerek yapılan tüm serzenişler ekonomik gerçekliliklerden kopuk sığ değerlendirmelerdir. Bu mekânları dolduranlar gelir piramidinin en üstündeki gruplardır. Dolayısıyla bu ve benzeri tartışmaların temel ihtiyaçlarını bile karşılamakta zorlanan gelir piramidinin en altıdaki yüzde 20’lik dar gelirli kesimler açısından da hiçbir manası yoktur. Çünkü sorunları görmezden gelmek yaşanan sıkıntıları ortadan kaldırmıyor aksine daha da derinleştiriyor. Memlekette İşsizlik yok diye başlayan öykünmelerin çoğu zenginlerin “ucuz işgücü” talebini karşılayamamasından ya da işgücünün mesleksizlik sorunundan kaynaklanmaktadır. Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana bütçe açığı, yüksek enflasyon ve cari açık gibi yapısal sorunlardan dolayı gelir grupları arasındaki makas giderek açılmış hatta üs gruplarla alt gruplar arasındaki bağ tamamen kopmuştur. Tam da bu sebeplerden ötürü orta ve üst gruplardaki 50 milyon civarındaki kişinin harcama davranışlarına bakarak; emeklilerin, asgari ücretlilerin ve küçük esnafların hiç sorunları yokmuş gibi yapılan değerlendirmeler gerçekçi yaklaşımlar değildir. Ayrıca deprem felaketinin getirdiği fiziki, beşeri ve ekonomik yıkımlardan dolayı ödenmesi gereken 150 milyar dolar civarındaki fatura ortadayken sadece daha fazla oy kapmak uğruna toplumdaki dezavantajlı gruplara cennet vadeden popülist siyasi yaklaşımlarda işin cabasıdır. Şimdiye kadar Ülkemizde yaşanan tüm ekonomik ya da sosyal krizlerden dolayı GSYH’nın yarıdan fazlasını kontrol eden en üst gelir gruplarının hiçbir kayıpları olmamıştır. Onların altıdaki grubun kaybı ise sadece konfor kaybıdır. Çok gürültü çıkarmalarının sebebi de budur. Artık en üst guruplarla en alt gurup arasındaki uçurumu gidermek için “zenginlerden fakirlere doğru akacak servet transferinin” bir çözümünü bulmak zorundayız. Ekonomi yönetiminin kayıt dışılıkla mücadele kapsamında gönüllü vergi uyumuna yönelik yaptığı çalışmalarda ortaya çıkan vergilendirilmemiş rakamların büyüklüğünü görünce maalesef ülkemizdeki servet sahiplerinin gerçek manada vergi ödemedikleri açıkça ortaya çıkmış oldu. Çözüm yöntemlerinde eleştirilecek konular olsa da; vergi gelirlerinin artırılması, kaynakların etkin kullanımı ve kamu tasarruflarıyla ilgili uygulamalardan taviz verilmemesi takdire şayandır. Toparlayacak olursak; çok harcayan kesimlerden dolayı bu ülkede ekonomik kriz yok demek yerine dar gelirli kesimleri perişan eden dolaylı vergileri azaltıp zenginlere yönelik dorudan vergileri artırarak gelir dağılımındaki aşırı bozulmanın önüne geçebiliriz. Bunu başarmak zorundayız.