Her bayram ayrı bir heyecan, ayrı bir mutluluk yaşanır evlerde. Kimi ibadeti yerine getirebilmenin, kimi akrabalarla birlikte olabilmenin, kimileri de bayramın bereketini aldığı harçlıklar ve şekerlerle yaşar. Çocuklara ayrı bir güzeldir bayramlar. “Bizim küçüklüğümüzde” diye başlayan cümleler onun içindir zaten. En güzelini çocukluğumuzda ki bayramlarda yaşadık çünkü. Çok şeyler değişti hayatımızda. Değişmeyen tek şey bayramların bizde oluşturduğu o güzellikler. Hamd ediyoruz bizleri bayrama kavuşturan Rabbimize. Bu son bayramımız da olabilir. Onun için her saatini dolu dolu ziyaretlerle geçirmek en doğrusu sanırım. “Ben ona küsüm, ona gitmem, o bana gelsin” gibi cümleleri bırakıp bayramı hakkıyla yapalım en azından kendimiz için. “Çocuklar büyüdü bizlerle gelmiyor artık”  mazeretlerini de bitirmemiz gerekiyor. Bu geleneğin devam etmesi adına çocuklarımızı da yanımıza almalıyız. Kurban bayramında biz Müslümanların dikkat etmesi gerekenler var. İçeriğinden bahsetmiyorum. Mesela hayvana eziyet edip bunu ibadet diye düşünüyorsa birisi insanlığını da yaptığı ibadeti de sorgulamalı. Mesela kestiği kurbanların artıklarını toplamıyor kokuya neden oluyorsa yine sorgulamalı. Paylaşmıyorsa mesela gerçekten kurban kestim demesin. Kasaptan et alıp yese daha mantıklı olur. Bugünlere kavuşmanın şükrünü yerine getirmiyorsa biraz imanını sorgulamalı. Akraba ziyareti yapmıyorsa bayram yapıyoruz demesin mesela. Et hesabı yapıp kaç kilo sucuk yapacağız derdine düşmüşsek vay halimize. Biz Müslümanlar olarak vize emredilen bir ibadetin edasını yapıyoruz. Dinimiz nasıl yapacağımızı gösteriyor bizlere. Bu konulara hassasiyet göstermemiz gerektiğini düşünüyorum. Nefsini kurban edebilenlere, bayramı bayram gibi yapanlara, paylaşmayı bilenlere selam olsun. Bayramınız mübarek olsun. Eyvallah…