1 Asırlık devletin yeni Anayasa yapamaması garip değil mi? Millet kendi seçtiğine yönetme yetkisi verirken, seçilenlerin millet adına bunu başaramaması çok üzücü bir durum. Üzüntüden ziyade yeni vesayetlere kendi kendimiz kapı aralıyoruz. Boşluk veriyor ve bu boşluğu birilerinin doldurmasını sağlıyoruz. Darbe dönemlerinde yapılan anayasalar ve sonrasında yapılan düzenlemelerle yamalı bohçaya dönen anayasamızdan kim memnun? Her parti veya her fikir kuruluşu yeni bir anayasa olması gerektiğini söylüyor. “Haydi o zaman” denildiğinde “istemezük” naraları atılıyor. Siyaseti bir tarafa bırakıp her kesimin fikri  çalışması alınarak bir taslak ortaya çıkartmamız gerekiyor. Her partinin kırmızı çizgileri var ve bu kırmızıyı yeşile çevirecek bir formül üretilebilmeli. Bu ülkede darbe olmasını kim ister? Bir daha darbelere kapı açılmaması için bu kapı ebediyen kapatılmalı? İnsan hak ve hürriyetlerden, dini özgürlüklerden kim gocunur? “İlla benim dediğim olacak” değil bizim olacak bir anayasayı yapabiliriz diye düşünüyorum ancak bu süreci bir pazarlık masası gibi düşünenlerin artık bundan vazgeçmeleri gerekiyor. Üniversitelerin Hukuk Fakülteleri, Adliyede birebir içinde olan Hâkim ve Savcılar, siyasi partiler, sivil toplum kuruluşları artık bu anayasanın çerçevesini çizmelidirler. Her yasama yılında yeni anayasa konuşulup rafa kaldırılıyor. Türkiye’nin 100. Yılında yeni bir anayasa yapamamanın ağırlığı yok mu kimsede? “Yeni anayasa olunca karın mı doyacak” diyen kahvehane abileri bir kenara bırakıyorum. Ülkenin geleceğini, iradesini ve idaresini kimselere bırakmayacak yeni anayasa için sabırla bekliyoruz. Eyvallah...