Çok sıcak bir dönemden geçiyoruz. Tarihi sıcaklık derecelerini gördük. 14 Ağustos tarihinde 40,9 derece ile Konya sıcaklıkta rekor kırdı. Hal böyle olunca ciddi su tüketiyoruz. Bahar aylarında bereketli yağışlar olmasa şuan ciddi bir kuraklıkla karşı karşıya kalabilirdik ki hala bu tehlike var. Şehir merkezinde kullanılan su tüketimi genel tüketimin yanında devede kulak kalıyor. Burada tarımsal sulamanın ne denli önemli olduğunu görüyoruz. Hala kıraç alanlara ekilen mısır gibi ürünleri görünce inanamıyoruz. Bizim neden bir tarım politikamız yok?  Hububat ambarı Konya Ovası’nda tehlike çanları çalıyor. Sularımız çekiliyor, kuyularımız kuruyor. Belki bu jenerasyon kendini kurtarır ama ya çocukları, torunları ne yapacak? Su hayattır derken bu hayat hakkını sadece kendi için kullanmak tam anlamıyla israf, tam anlamıyla kul hakkıdır. Tarım yapılacak alanda hangi ürün ekilmesi gerekiyor, hangi ürüne destek verilmesi icap eder, hangi ürün bu bölge için uygundur sanırım hepimiz biliyoruz. Ancak hala buna karşı bir adım atıl(a)mıyor.  Buna daha nasıl devam edilecek? Su bitince mi? Ayçiçeği bitkisi yıllık 700-800 mm veya yetiştirme döneminde 350-400 mm ortalama yağış alan bölgelerde yetişebilir. Fakat Konya bölgesinde ayçiçeği yetişme sezonunda düşen yağış miktarı 100-150 mm'yi geçmediği için sulu koşullarda yetiştirilmek zorunda. Lakin bunu kuyu sularıyla takviye ediyoruz. Bugün sadece Karapınar bölgesinden gelen obruk haberlerini başka bölgelerden de almaya başlarsak şaşırmayalım. Sürekli cepten yiyen esnaf gibiyiz ancak hala tehlikenin farkında değiliz. Eyvallah…